پلي آنيلين از جمله پليمرهاي رسانايي است كه به علت پايداري محيطي تغيير رنگ با تغيير PH هدايت نسبتا بالا و قيمت پايين موارد كاربري زيادي پيدا كرده است (3 - 1) رسانايي الكتريكي آن به وسيله ي اكسيداسيون زنجير اصلي و پروتونه شدن قابل كنترل است (4) بر خلاف پلي آنيلين سولفات كلسيم كه در طبيعت به صورت ژيپس 2H2O + Caso4 يافت مي شود. تركيب نارسانايي مي باشد ژيپس در اثر حرارت و از دست دادن آب به گچ تبديل مي شود. در اتوكلاو و در فشار و حرارت حدود 97c گچ آلفا و در دماي 100c گچ بتا توليد مي شود اين دو تركيبت در شرايط ويژه آزمايشگاهي با پليمر فوق تشكيل كامپوزيت پليمري را مي دهد كه داراي هدايت الكتريكي بوده و از آن مي توان در صنايع مختلف شيميايي نظامي و بويژه صنايع الكترونيك استفاده نمود.